Adimen kulturala

Pertsona guztiak antzerako trebetasunak dauzkate elkarrizketa berdintzaile baten parte hartzeko, nahiz eta bakoitzak giro ezberdinetan agertu: ikasgela, azoka, lantegi, auzobatzarra, diskoteka... Zenbait uneren trebetasun komunikatiboa. Talde pribilegituek inposatutako komunikazioari buruzko balorazioa soziala, eta oraindik orain, eskolan ezarrita dagoen ereduaren indarra. Ikasketa dialogikoak giza interakzioaren dimentsio globala kontuan hartzen du, eta horri adimen kulturala deitzen zaio. Honen elementu osatzaileak dira: adimen akademikoa, praktikoa eta trebetasun komunikatiboak eta lagun guztiek azken hauetariko trebetasunak dauzkate.

Adimen kulturalaren bidez, gabezien teoriak gainditu litezke, eta hauen artean, helduen ustezko adimen gutxitzeaz ari direnak bereziki (Wechsleren testetan belaunaldien arteko ikasketa maila ezberdindua kontuan ez hartzea; eta ondorioz, edismo diskriminazioa). Freire eta Vigotskyren ekarpenak. Kolektibo guztiek diskriminazio klasista, arrazista, sexista zein edista gainditzeko adimen kultural nahikoa dute. Gure gizartean dauden orma antidailogikoak hiru motatakoak izan daitezke: kulturalak (jakintza meneratzailea), sozialak (ezagutza baliotsua) eta pertsonalak.

Norbere trebetasunak marko berrirako transferitzeko prozesuak hiru urrats ditu:

- Autokonfiantza interaktiboa: taldeak besteen trebetasunak aintzakotzat hartzea.

- Transferentzia kulturala: adimen kulturala testuingurune akademiko berrian frogatzea.

- Sormen dialogikoa: partehartzaileen ekarpenen bidez ikasketaren kontzientzia.

Iturria: Flecha R. (2001): Compartiendo palabras. El aprendizaje de las personas adultas a través del diálogo.